Ankara Cumhuriyet Müzesi (II.TBMM)
1923 yılında Atatürk’ün isteğiyle, Mimar Vedat Tek (1873-1942) tarafından Cumhuriyet Halk Fırkası Mahfeli (Parti Merkezi) olarak tasarlanan ve inşa edilen bina işlevi değiştirilerek, 18 Ekim 1924 tarihinden 27 Mayıs 1960 tarihine kadar 36 yıllık bir dönem boyunca Meclis olarak kullanılmıştır.
1961 yılında meclisin yeni yapılan modern binasına taşınması üzerine II. Türkiye Büyük Millet Meclisi binası, Merkezî Antlaşma Teşkilâtı'na (CENTO) tahsis edilmiştir. 1961-1979 yıllarında CENTO Genel Merkezi olarak kullanılan bu bina CENTO'nun kaldırılması ile aynı yıl Kültür Bakanlığı'na devredilmiştir. Binanın ön kısmının Cumhuriyet Müzesi olarak düzenlenmesi, arka kısmının ise Eski Eserler ve Müzeler Genel Müdürlüğü'nün hizmet binası olarak kullanılması kararlaştırılmış; müzeye ayrılan yapı kısmının, onarım, restorasyon ve teşhir tanzim çalışmaları tamamlanmış ve 30 Ekim 1981 tarihinde “Cumhuriyet Müzesi” ilk kez ziyarete açılmıştır.
Ülkü Adatepe(d.1932), Mustafa Kemal Atatürk'ün en küçük manevi kızı. Bebekliğinden 6 yaşına kadar Atatürk'ün yanında Çankaya Köşkü'nde yaşamış; kendisi 6 yaşında iken manevi babası Atatürk hayatını kaybedinceye değin ona yurt gezilerinde eşlik etmiş ve onun çocuk sevgisinin simgesi olmuştur.
NOT: Geyik Karaca, 86’ncı yılı kutlanacak olan 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı’na özel sınırlı sayıda Atatürk süveteri üretti. İlk kez 2007’de Atatürk’ün resimleri incelenerek birebir kopyası hazırlanan süveterlerin satışından elde edilecek gelir Mehmetçik Vakfı’na bağışlandı. Süveterler 99 TL. fiyatla Çift Geyik Karaca mağazalarında satışa sunuldu.(2009)
Celal Bayar'ın kaleminden...
10 Kasım 1938 saat - 9: 05
Ankara Kurtuluş Savaşı Müzesi (I.TBMM)
Millî meclisin ilk toplantısını yaptığı Ankara'nın Ulus semtinde yer alan bu binanın yapımına 1915 yılında mimar Hasip Bey tarafından İttihat ve Terakki Cemiyeti Kulüp binası olarak başlanmıştır.
Yığma sistemde taş duvarlı olan yapı 22 x 43 metre boyutlarında, bodrum üzerine tek katlıdır. Meclis toplantı salonu ile bir koridora açılan küçüklü büyüklü 9 odası bulunmaktadır. Dış cephelere, kemerler, geniş saçaklar ve iki balkonla zenginlik ve derinlik kazandırılmıştır.
Atatürk'ün 27 Aralık 1919'da Ankara'ya gelişinden sonra, yapının Meclis binası olarak kullanılmasına karar verilmiştir.
Meclisin eksikleri, okullardan toplanan ve halkın katkısıyla (damlardan çatı kiremitleri, Ankara Öğretmen Okulu’ndan mebus sıraları, resmi dairelerden mobilya, kahvehanelerden gaz lambaları v.b.) sağlanan eşyalarla donatılmıştır.
Meclisin duvarında asılı olan Osmanlıca yazı…
"Hakimiyet Milletindir"
23 Nisan 1920 - 18 Ekim 1924 tarihleri arasında I. Türkiye Büyük Millet Meclisi olarak hizmet veren bina, meclisin yeni binasına taşınmasından sonra Cumhuriyet Halk Fırkası Genel Merkezi ve Hukuk Mektebi olarak kullanılmıştır. 1957 yılında Milli Eğitim Bakanlığı’na devredilen bina, 23 Nisan 1961 tarihinde Büyük Millet Meclisi Müzesi adıyla ziyarete açılmıştır.
Ankara Zafer Anıtı, Ankara'da Ulus Meydanında Kurtuluş Savaşı kahramanlarının anısına Yenigün Gazetesi öncülüğünde Türk halkı tarafından yaptırılmıştır.
Türk Hükümetince açılan uluslararası yarışma sonucu birinci olan Avusturyalı sanatçı Heinrich Krippel'e 1925 yılında sipariş edilen heykel Viyana'da Birleşik Maden İşletmelerinde döktürülmüş 24 Kasım 1927 tarihinde Ulus Meydanı'na yerleştirilmiştir.
Atatürk anıtta asker kıyafetleri içinde Sakarya isimli atının üzerinde gösterilmiştir. Kaide üzerindeki kabartmalarda Türk halkının kökeni, kazandığı Kurtuluş Savaşı , Atatürk'ün Ankara'ya gelişi gibi konular anlatılmıştır. Anıtın dört yanına taş kaideler üzerine bronz dökümden üç figür bulunmaktadır.Bunların ikisi ülkesini koruyan ve gözeten Mehmetciği , diğer biri ise Türk kadınını , halk arasında ulusal dayanışma kahramanı Kara Fatma olarak bilinen mermi taşıyan kadın anayı simgeler.
Tulianus Sütunu, M.S. 4. asırda dikilmiştir. Ulus semtinde Hükumet Meydanındadır.
HACI BAYRAM-I VELİ CAMİİ
Ulusta Roma Dönemine ait Agustus Tapınağı’nın yanında bulunan ve Ankara için sembol olmuş Hacı Bayram-ı Veli Camii, Hacı Bayram-ı Veli‘nin vefatından iki yıl önce H.831/M.1427-28 yılında inşa edilmiş taş kaideli,tuğla duvarlı ve kiremit çatılı bir yapıdır. Takip eden dönemlerde yapılan onarımlar nedeniyle orijinalliğini kaybetmiştir. Yapının ilk mimarı hakkında kaynaklarda bilgi yoktur.
İlk yapıdan zemin altında bulunan dört adet "çilehane" veya "halvetha-ne'ler kalmıştır. Boyuna dikdörtgen planlı çatılı yapı 13,5 x 20 m dış ölçülerdedir. Zemin katta 437 metrekare, üstteki mahfilde ise 263 metrekarelik bir kullanım alanına sahiptir. Caminin duvarları taş temel üstüne tuğla ile örülmüştür.
Hacı Bayram-ı Veli Camii’nin güney duvarına bitişik olan türbe, Hacı Bayram-ı Veli’nin öldüğü yıl olan H.833/ M.1429-30 yılında yapılmıştır. Türbe, kare planlı ve kubbeli bir yapıdır. Oyma tekniği ile işlenmiş dış kapıda aşağıda Türkçe anlamı verilen bir kitabe bulunur.
"Eğer dünya bir kişi için devam etseydi (yaratılsaydı) onda ebedi kalacak kişi ancak Allah’ın Resulü (Muhammed) olurdu."
Caminin güney cephesinde alt ve üst pencerelerin arasında yeşil sırlı tuğlalarla bir satır halinde, celi sülüs hatla
"La ilahe illallah Muhammedün resulullah" ve iki alt pencere arasına da
"Ya Velîyallah" ibaresi yazılmıştır...
Camide bululan kitabe 1714 tarihinde yapılan onarımla ilgili bilgiyi verir. Kitabede anlam olarak ;
"Bu güzel ve mefharetli camii Allah’ın evliyasından Hacı Bayram-ı Veli bina etti.Kuşluktan yatsıya kadar geçen zamanlarda harab oldu. Hacı Bayram-ı Veli neslinden Şeyh Mehmet Baba ihtimamiyle büyük babasının camisini tamir etti. Tamirin hitamını görenler şevk ile bu tarihi H.1126/ ( M.1714) söylediler" yazmaktadır...
Hacı Bayram camii, son dönemde yapılan çevre düzenlemesiyle daha da güzelleşti…
Pencereler vardır, denize bakar...
Açınca deniz vurur yüzünüze, kapatınca sessiz bir mavilik dolar evin içine. Deniz kadar derindir bakışlarınız, deniz kadar dalgalı olmasa bile hayatınız….
Pencereler vardır, hayata bakar...
Hayattan ne anlıyorsa insan, o kadar geniş, o kadar ferah, o kadar huzur vericidir; penceresinden evine sızan. Hayatı bir hapishane gibi görüyorsa, ayak seslerinden, ayakkabı görüntülerinden ve araba lastiklerinden başka bir şey görmez, ruhunun penceresi olan gözlerini açtığında..
Pencereler vardır, insanın kendisine bakar...
Ne kadar derinse duruşu, ne kadar özgürse ruhu, ne kadar güzel görebiliyorsa; o kadar geniş, o kadar uçsuz bucaksız, o kadar güzeldir manzarası. Yüzeyselse, ancak karşı apartmandaki insanı görüp durur, penceresini her açtığında.
Pencereler vardır, açılmaz;
sadece seyredersiniz. koklayamazsınız, işitemezsiniz, elinizi uzatıp dokunuyor gibi hissedemezsiniz...
Peki sizin pencereniz nereye açılıyor?
